Over beestjes

Vliegen, vliegen en nog eens vliegen. Als je beelden over Afrika ziet, zijn er altijd van die negertjes die vol met vliegen in hun gezicht rondlopen.
Awel, zo hebben wij ons de laatste dagen ook gevoeld. Echt een plaag, die rotbeestjes. Constant zwermen er honderden rond je hoofd. Je wordt er gewoon tureluurs van. Ik dacht eerst, vriendelijke mensen die Australiërs. Iedereen wuift hier naar je. Maar iedereen is constant bezig met die beestjes uit mond, ogen en neusgaten te houden.
Desondanks hebben we een paar schitterende dagen achter de rug.
Grampians National Park was echt een belevenis. Adembenemende uitzichten en een wild-life om U tegen te zeggen.
Onderweg waren we al wat kangaroes en emoes tegengekomen, waaronder spijtig genoeg ook een paar platgereden exemplaren. Maar elke keer waren we weer te laat om een mooi kiekje te maken.
Na een mooie dag door de bergen, met enkele prima wandelingen, stalden we onze camper op een bush-camping. We hadden ons nog maar net geïnstalleerd, of de kangaroes kwamen met zijn tientallen aangejumpt uit de bush, om zich te goed te doen aan het jonge gras van de net gemaaide weide recht voor onze neus. Ook een emoe kwam op zijn gemak voor onze neus wat grazen. Boven onze hoofden was er een hels concert bezig veroorzaakt door papegaaien, kakatoes en allerlei ander pluimage. Honderden foto's heb ik gemaakt van dit schouwspel, waarvan ik er enkele hier op deze blog heb tentoongesteld.

's Anderdaags zijn we dan richting Great Ocean Road gereden, een van de mooiste autoroutes ter wereld. Deze weg vormt een verbinding tussen charmante kustplaatsjes en biedt bij elke bocht adembenemende vergezichten, met steile kliffen en immense stenen zuilen verstard in de donderende branding. 's Avonds hebben we overnacht in een eucalyptussenbos, waar de koala's lui in de bomen mooi hingen te wezen.